Name: Floreano
Price: 32.59 USD
Availability: OutOfStock
ISBN: 9788491212171

Homepage » Colecciones Y Antologías De Humor » Estilo De Vida, Deporte Y Ocio » Humor » Chistes Y Adivinanzas » Floreano

We will find it for you!
If you are looking for this book and not have stock, we will seek for you at no extra cost.
Just leave us your email, we will contact you as soon as we find it.

LOOK FOR ME!

Do not worry, we'll only contact you to let you know when we have the book. In any case your mail will be transferred to third parties or send you advertising or spam.

32,59 USD
* Free shipping to US.
Not available

-
Unit(s)

Features:

Pages: 216
Format: 22,5x14,5 cm
Edition Date: 2017
Edition: 1
Language: Gallego.
Binding: Tapa dura - Cosido.
Weight: 0,335 kg.

Floreano
9788491212171
Author: Gogue
Este libro recolle catrocentas tiras das publicadas por Gogue en “Faro de Vigo” na súa sección “Floreano” organizadas en tres apartados: “De mulleres, chiñas, rubias e varios”, “De curas, monseñores e eminensias” e “De tasas, viños e loureiros”. Constitúe a primeira gran antoloxía dos personaxes creados polo humorista do Grove: Floreano, Monchiña, Epifanio, Cachiña, don Ramón o cura, Charito e Fly. Abre o volume o texto, “Floreano, My Way”, limiar de Alberto Avendaño, director de “Tiempo Latino”. “Floreano e mais eu cumprimos os 25 anos en paralelo, el nas páxinas do “Faro de Vigo” e eu nas rúas migratorias dos Estados Unidos. Eu creo na liberdade de expresión e Floreano é a expresión da liberdade. Floreano é paródico e saudoso, eu vivín a parodia en Galicia e vivo a saudade en Washington. Floreano, aínda que non o pareza, nunca fai comentarios de actualidade transcendental; limítase a doar os seus órganos vitais —cerebro, lingua e outras partes brandas— para o melloramento da humanidade. Eu nunca me atrevería a tanto. Floreano é un heroe accidental, un mártir despistado, un home sen segundas porque pensa que conduce un coche automático. Niso tamén somos diferentes. Floreano debe ser declarado Patrimonio Intanxible da Humanidade aínda que a el o que máis lle gusta é tocar. (...) Se lle preguntas a Floreano como lle vai a vida, espétache: My Way! Se mo preguntas a min, eu dígoche: Do carallo! E cando Floreano e mais eu cantamos a dúo, con Sinatra na casete do dous cabalos gris, e chega aquilo de I did it my way!, nós os dous —que non falamos galego normativo— erguemos as cuncas de tinto ao ceo e aturuxamos en perfecta de-sintonía: Man-da-ca-ra-lloooooo! Gracias, GOGUE. Thank you, Floreano.” Do limiar de Alberto Avendaño